Pomimo słusznych założeń teorii Jacksona co do czynności korowo-psychicznych sam fakt istnienia psychozy maniakalno-melancholicznej jest dowodem nie mniejszej odporności, bo szkodliwości zewnętrzne mają tu małe znaczenie, ale dowodem jakiejś dziedziczonej niedokładności w czynności talamicznego ośrodka afektywności protopatycznej produkującego według Heada ton uczuciowy przyjemny lub przykry dla poszczególnych wrażeń ustrojowych i zmysłowych, a ponadto produkującego ogólne […]
W podręcznikach psychiatrii psychoza maniakalno-depresyjna jest zwykle omawiana obok schizofrenii. Całkiem inną sprawą jest leczenie depresji, a leczenie psychizy maniakalno-depresyjnej. Liczne związki kliniczne pomiędzy psychozą maniakalno-depresyjną, a schizofrenią w zupełności usprawiedliwiają sąsiedztwo tych chorób w podręcznikach psychiatrii. Przecież Bleuler twierdził, że nie należy pytać, czy dana sprawa jest schizofrenią czy też psychozą maniakalno-depresyjną, ale należy rozważać, ile w niej jest schizofrenii, a ile psychozy maniakalno-depresyjnej.
Okazuje się, że 1) kierownicza w rozwoju psychicznym rola popędu syntonicznego lub jego niedomogi przejawia się także i w patologii urojeń, poprzez górowanie urojeń prześladowczych nad urojeniami o innej treści, dotyczącej nawet własnego ciała i 2) pogłębianie się dyssolucji paranoidalnej może niekiedy, ale bynamniej nie musi iść równolegle do dyssolucji typu inkoherentnego. Nie potrafimy jeszcze […]
Jeżeli doszliśmy do przekonania, że objawy pozytywne w schizofrenii są normą poziomu prelogicznego, to powstaje pytanie jak należy w tych warunkach tłumaczyć podział schizofrenii na podgrupy. Podział ten powstał stąd, że w przeciwieństwie do negatywnych, czyli ubytkowych objawów schizofrenii, które mają charakter powszechny, bo znajdujemy je we wszystkich przypadkach schizofrenii, objawy pozytywne są bardzo zmienne i wielorakie, wykazują nieskończoną różnorodność indywidualną, podkreślaną przez wszystkich autorów.
W naszym rozumieniu normalny dualizm psychiczny człowieka, osobowość oceniająca i oceniana Jamesa Sully’ego, dynamizm czołowo-sprzężony i dynamizm prelogiczny, nie są jakąś fikcją metafizyczną, ale mają swoje zupełnie konkretne odpowiedniki neurodynamiczne, pochodzenia mnemicznego. Bleuler stoi również na gruncie mnemicznym jak i my, ale w przeciwieństwie do nas przypuszcza, że engramy nie mają charakteru mnemicznego, stąd dla […]